- άρτος
- ο (AM ἄρτος)1. το ψωμί2. φρ. α) «ο επιούσιος άρτος» — οι καθημερινές ανάγκες διατροφήςβ) μτφ. «Ο Άρτος της ζωής» — ο Χριστόςμσν.- νεοελλ.1. ο άρτος της Θείας Ευχαριστίας2. ο άρτος που χρησιμοποιείται στην αρτοκλασία*3. το κομμάτι του άρτου που προσφέρεται στους πιστούςαρχ.συνήθως στον πληθ. το ψωμί από σιτάρι.[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβ. ετυμολ. Έχει υποστηριχτεί ότι ο τ. άρτοςείναι ουσιαστικοποιημένο ρηματικό επίθετο *αρτός, που ανάγεται στη ρίζα αρ- τού ρ. αραρίσκω*. Με το ρ. αυτό συνδέεται ο τ. άρτος, μέσω της σημασίας «παρασκευάζω, ετοιμάζω» (για το ψωμί που έχει ζυμωθεί), αλλά και μέσω της κύριας σημασίας του ρ. «συνάπτω, προσαρμόζω» (για το ψωμί που έχει τοποθετηθεί στον φούρνο). Κατ' άλλους, ο τ. άρτος είναι δάνειο από ιραν. *άrta «αλεύρι» (πρβλ. αβεστ. aša «αλεσμένος», νεώτ. περσ. άrδ «αλεύρι» (ΙΕ. ρίζα αl- «αλέθω», πρβλ. αλώ*). Τέλος, η σύνδεση της λ. με βασκ. arto «ψωμί από αραβόσιτο» και ισπ. artal «είδος πίτας» οδήγησε στην υπόθεση ότι πρόκειται για λ. που ανάγεται σε προ-ινδοευρωπαϊκό γλωσσικό υπόστρωμα. Ο τ. άρτος, που χρησιμοποιείται προς δήλωση της πιο βασικής τροφής του ανθρώπου, μαρτυρείται από τους αρχαιοτάτους χρόνους, ενώ στη νέα Ελληνική έχει γενικά αντικατασταθεί από τη λ. ψωμί και η χρήση του ως απλού έχει περιοριστεί στην εκκλησιαστική ορολογία («καθαγιασμένος άρτος» — πρβλ. οίνος -κρασί).ΠΑΡ. αρτίδιοναρχ.αρτίσκος.ΣΥΝΘ. αρτοποιόςαρχ.αρτοκόπος, αρτολάγανον, αρτόμελι, αρτόπωλις, αρτοσιτώ, αρτοστροφώ, αρτοτροφία, αρτοφαγώμσν.αρτοδαισία, αρτοδότης, αρτόκλασμα, αρτουργόςμσν.- νεοελλ.αρτοκλασίανεοελλ.αρτεργάτης, αρτοβιομηχανία, αρτοπλασία, αρτοσφραγίδα, αρτόψωμα].
Dictionary of Greek. 2013.